جمعه 93/1/8 ساعت 11:8 عصر | نوشته ‌شده به دست reza | ( نظرات )

کارآموزی پزشکان اسرائیلی روی اسرای فلسطین

فارغ التحصیلان رشته های مختلف پزشکی رژیم اسرائیل دوره کارآموزی خود را با انجام معاینات پزشکی، آزمایشات و اعمال جراحی روی اسیران فلسطینی دربند در زندانهای این رژیم می گذرانند.

به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس به نقل از العالم، منابع حقوق بشر فلسطینی اعلام کردند که مسئولان اشغالگر اسرائیل از اسرای بیمار فلسطینی برانجام آزمایش ها و معاینات پزشکی درچارچوب کارآموزی فارغ التحصیلان تازه رشته های پزشکی و پرستاری در این رژیم استفاده می کنند.

مرکز پژوهش های اسرای فلسطینی در بیانیه ای اعلام کرد: اداره زندانهای رژیم صهیونیستی اسیران بیمار بستری در بیمارستان "مراج الرمله" را توسط پزشکان کارآموز و فارغ التحصیلان بی رحم و بی تجربه شکنجه می دهد.

این مرکز به نقل از محمد الحسنی یکی از اسرای فلسطینی گفت که وی تحت معالجه این پزشکان کار آموز قرار داشت و هفت عمل جراحی پشت سر هم در یک نقطه از بدن وی انجام شد که فقط بر شدت دردهایش افزود.

"توفیق ابونعیم" رئیس انجمن اسرای فلسطینی نیز گفت: افرادی که به عنوان پزشک زندان فعالیت می کنند، بدون درخواست اسرا، فرم های معاینات پزشکی آنان را پر می کنند.

منابع خبری پیش از این نیز از سرقت اعضای بدن شهدای فلسطینی و اسیران توسط رژیم اسرائیل خبر داده بودند.

منبع: خبرگزاری دفاع مقدس

برچسب‌ها: جنایات اسرائیل

مرگ بر اسرائیل به زبان های زنده دنیا

جمعه 93/1/8 ساعت 1:2 صبح | نوشته ‌شده به دست reza | ( نظرات )

مرگ بر اسرائیل به زبان های زنده دنیا

persian : مرگ بر اسرائیل
arabic: الموت لاسرائیل
english: Death to Israel
afrikaans: Dood aan Israel
albanian: Vdekje Izraelit
basque: Israelen Death
catalan: Mort a Israel
croation: Smrt Izraelu
czech: Smrt Izraeli
dutch: Dood aan Israël
estonian: Surm Iisraelile
filipino: Kamatayan sa Israel
finnish: Kuolema Israelille
french: Mort à Israël
galician: Morte a Israel
german: Tod für Israel
indonesian: Kematian bagi Israel
italian: Morte a Israele
latin: Mors Israhel
malay: Kematian kepada Israel
norwegian: Death to Israel
portuguese: Morte a Israel
romanian: Moarte Israel
slovenian: Smrt v Izrael
spanish: Muerte a Israel
swahili: Kifo kwa Israeli
urdu: اسرائیل کی موت
welsh: Marwolaeth i Israe

منبع: سایت جامع سربازان اسلام

برچسب‌ها: مرگ بر اسرائیل

ننگین ترین جنایت

چهارشنبه 93/1/6 ساعت 11:18 عصر | نوشته ‌شده به دست reza | ( نظرات )

ننگین ترین جنایت صهیونیست ها

پس از کشتار بی ‌رحمانه مسلمانان فلسطینی در اردوگاه‌های صبرا و شتیلا، جنبش صهیونیستی کاخ، اقدام به نصب تصاویر و پوسترهایی بر دیوارهای شهر قدس نمود. بر روی این پوسترها از کشتار صبرا و شتیلا به عنوان (کیفر مقدس) نام برده شده بود.

این کشتار (18 – 16 سپتامبر 1982) در اردوگاه فلسطینی صبرا و شتیلا و پس از ورود نیروهای مهاجم اسرائیلی به بیروت، پایتخت لبنان و تحکیم سلطه خود بر بخش غربی آن، رخ داد. ورود نیروهای اسرائیلی به بیروت به خودی خود، به منزله نقض توافقی بود که ایالات متحده آمریکا بر آن نظارت داشت و براساس آن، نیروهای مقاومت فلسطین از شهر خارج شده بودند.

نیروهای اسرائیلی به دقت زمینه را برای ارتکاب این کشتار هولناک، آماده کردند و نیروهای حزب راست گرای کتائب لبنان به منظور انتقام از فلسطینیان و هم‌ پیمانان لبنانیشان آن را به اجرا درآوردند. توپخانه و هواپیماهای اسرائیلی، صبرا و شتیلا را بمباران کردند. این در حالی بود که در اردوگاه، سلاح یا فرد مسلحی وجود نداشت. ورودی‌های اردوگاه نیز در حالی محاصره شد که تنها پناه ‌جویان بی ‌دفاع فلسطینی و غیر نظامیان لبنانی در آن بودند. این نیروها جنگجویان کتائب را – که پس از ترور بشیر جمیل رئیس جمهور لبنان، تشنه خونریزی بودند – وارد آنجا کردند.

این کشتار، در طول بیش از یک روز کامل و در برابر دیدگان فرماندهان و سربازان اسرائیلی به اجرا درآمد. نیروهای اسرائیلی پیرامون اردوگاه را گرفته بودند و به جنگجویان کتائب، گلوله و غذا می‌رساندند.

کشتار در طول روز جمعه و تا بامداد روز شنبه ادامه داشت که ران بن یشای، آریل شارون، وزیر دفاع دولت مناخیم بیگن را از خواب بیدار کرد تا خبر رویداد کشتار در صبرا و شتیلا را به آگاهی او برساند. شارون هم با خونسردی به او پاسخ داد که: «سال خوبی است.» بعداً بگین در برابر کنست با بی ‌اعتنایی گفت: «غریبه ها، غریبه‌ها را کشتند... ما چه کار کنیم؟»

گزارش کمیته اسرائیلی کاهان به مسئولیت بگین و اعضای دولت او و فرماندهان ارتش در این کشتار اعتراف کرد زیرا بنا بر تصمیم آنها بود که نیروهای کتائب به صبرا و شتیلا رفتند و با کمک آنها وارد اردوگاه شدند اما کمیته، مسئولیت غیرمستقیم را متوجه نخبگان صهیونیست اسرائیل دانست و به همین اکتفا کرد و صرفاً خواهان آن شد که شارون برکنار شود و دوره خدمت رافائل ایتان، رئیس ستاد ارتش پس از پایان یافتن در آوریل 1983، تمدید نشود.

از خاخام شلومرگورن درباره جواز چنین کشتارهایی در آیین یهود سؤال شد که او در جواب گفت: آیین یهود در موقع جنگ، اجازه چنین کاری را می‌دهد (روزنامه هاآرتس، 12/12/1983)

اما یک مسئول ناوگان آمریکا که در ساحل بیروت، پهلو گرفته بود (در گزارشی برای پنتاگون، که به بیرون درز کرد) بر مسئولیت مستقیم نخبگان سیاسی و نظامی اسرائیل تأکید نمود و این پرسش را مطرح کرد که: «اگر اینها جنایت جنگی نیست پس چیست؟» متأسفانه این گزارش به اندازه گزارش کمیته کاهان، مورد توجه قرار نگرفت و این درحالی است که این افسر آمریکایی که وستون برنیت نام داشت اوضاع و جزئیات کشتار و جلسه‌های متعدد فرماندهان گردان‌های مجری مستقیم آن (به ویژه ایلی حبیقه) و فرماندهان بلند پایه و سیاستمداران اسرائیلی به منظور آماده شدن برای این کشتار را به ثبت رسانده بود.

1500 شهید فلسطینی و لبنانی بی‌ دفاع – از جمله کودکان و زنان – قربانی کشتار صبرا و شتیلا شدند. همچنین نیروهای کتائب در پشت سر خود صدها نیمه جان بر جای گذاشتند و بسیاری از زنان به طور پی‌درپی مورد تجاوز قرار گرفتند. این کشتار، در نبود سلاح و جنگجویان در اردوگاه و در سایه تعهدات ایالات متحده در حمایت از فلسطینیان و هم‌ پیمانان لبنانی آنها ازجمله غیر نظامیان بی‌دفاع، پس از خروج نیروهای مقاومت از لبنان، رخ داد.

کشتار صبرا و شتیلا، دو هدف را دنبال می‌کرد: خرد کردن روحیه فلسطینیان و هم‌ پیمانان لبنانی آنها و دوم، کمک به برافروخته شدن آتش دشمنی‌های طایفه‌ای میان لبنانی‌ها.

آنچه را که ما می‌بایستی انجام دهیم دیگران انجام دادند

پس از کشتار بی ‌رحمانه مسلمانان فلسطینی در اردوگاه‌ های صبرا و شتیلا، جنبش صهیونیستی – فاشیستی کاخ، اقدام به نصب تصاویر و پوسترهایی بر دیوارهای شهر قدس نمود. بر روی این پوسترها از کشتار صبرا و شتیلا به عنوان (کیفر مقدس) نام برده شده بود. همچنین بر روی یکی از این پوسترها نوشته شده بود: آنچه را که ما می‌بایستی انجام دهیم دیگران انجام دادند (نشریه میدل ایست 28/4/1983) از خاخام شلومرگورن درباره جواز چنین کشتارهایی در آیین یهود سؤال شد که او در جواب گفت: آیین یهود در موقع جنگ، اجازه چنین کاری را می‌دهد (روزنامه هاآرتس، 12/12/1983) مسلماً خاخام گورن تنها خاخامی نیست که این‌ گونه اعمال را در مورد کودکان، زنان و پیران بی‌گناه مجاز می‌شمارد.

منبع: تبیان

برچسب‌ها: جنایات اسرائیل

جنایات صهیونیست

سه شنبه 93/1/5 ساعت 10:51 صبح | نوشته ‌شده به دست reza | ( نظرات )

اگر بخواهیم از معروف‌ترین جنایت‌ها رژیم صهیونیستی از جنگ جهانی دوم در سال 1945 تاکنون نام‌ ببریم 27 جنایت در فهرست مشهور‌ترین جنایات این رژیم قرار می‌گیرد که عبارتند از:

1- تخریب هتل ملک داوود: هتل «ملک داوود» در قدس در سال 1330 ساخته شد و در دوره جنگ جهانی دوم مرکز فرماندهی ارتش انگلیس و آرشیو بسیاری از اقدامات آژانس یهود جهت اشغال فلسطین محسوب می‌شد. این هتل در ژوئیه 1946 بدست گروه‌های تروریستی صهیونیستی هاگانا، ایرگون و اشترن با 350 کیلوگرم مواد منفجره بطور کلی ویران شد.

2- دیریاسین: دیریاسین نام روستایی کوچک نزدیک قدس است، جمعیت این روستا در سال 1948 حدود 700 نفر بود. در سال 1948 دیریاسین شاهد هجوم 3 گروه مسلح به نام ارگون به سرکردگی مناخیم بگین، گروه اشترن به سرکردگی اسحاق شامیر و گروه هاگانا به سرکردگی دیوید بن گوریون بود. در این یورش که با مقاومت ساکنان روستا همراه بود، 250 نفر کشته شدند که بیشتر آن‌ها را زنان، کودکان و سالمندان تشکیل می‌دادند. همچنین در این حمله فجایع دیگری از جمله تجاوز جنسی، مثله کردن، پاره کردن شکم زنان باردار و منفجر کردن منازل نیز رخ داد.

3- لد و رمله ژوئن 1348، شبه‌نظامیان صهیونیست با حمله به این دو روستا جز 25 خانواده فلسطینی دیگر هیچ فلسطینی را زنده نگذاشتند. 176 فلسطینی در این جنایت به شهادت رسیدند.

4- طنطوره: این روستا در جنوب شهر اشغالی حیفا واقع است و در 23 مه 1948 شاهد بزرگ‌ترین جنایت صهیونیست‌ها علیه اهالی روستا بود. وقایع فاجعه‌بار این روستا از سال 1948 تا سال 2000 مکتوم باقی ماند تا این‌که یک اسرائیلی به نام «تدکاتس» در پایان‌نامه دوره کار‌شناسی ارشد خود با استفاده از آرشیو ارتش صهیونیستی فاش کرد، در این روستا 200 فلسطینی قتل عام شدند.

5- الدوایمه: این روستا در استان الخلیل واقع است. در اکتبر سال 1948 شاهد هجوم وحشیانه‌شبه نظامیان صهیونیست بود که در پی آن 500 نفر به شهادت رسیدند که 200 نفر آن‌ها از ساکنان روستاهای دیگر بودند که به این روستا پناه آورده بودند.

6- قبیه: روستای قبیه در 22 کیلومتری شمال شرقی قدس و 44 کیلومتری غرب رام الله واقع است و ساعت 7 بعدازظهر 14 اکتبر 1953 مورد حمله نظامیان صهیونیست قرار گرفت. این هجوم که طی آن نظامیان صهیونیست از لباس مبدل استفاده کرده بودند، به رهبری آریل شارون صورت گرفت و طی آن 69 زن و مرد و کودک فلسطینی به شهادت رسیدند.

7- کشتار حولا: بامداد 31 اکتبر 1948 نظامیان اسرائیلی به سرکردگی مناخیم بگین به حولا شهر کوچکی در لبنان حمله بردند. در این حمله نیروهای اسرائیلی مردان شهر را اعدام و منازل مسکونی را منهدم کردند. همچنین ده‌ها نفر از کشته شده‌ها را در گورهای دسته‌جمعی دفن کردند. این فاجعه باعث مهاجرت اکثر اهالی این منطقه به بیروت شد. در این کشتار 90 لبنانی کشته شدند.

8- کفرقاسم: 29 اکتبر 1956 کفر قاسم روستایی نزدیکی شهر قلقیلیه در فلسطین هدف حمله نیروهای صهیونیستی قرار گرفت. در این حمله که در ساعت 5 عصر و هنگام بازگشت اهالی روستا از مزارع صورت گرفت، 49 نفر کشته شدند. این کشتار با شعار «بدون عاطفه باش تا خدا رحمتت کند» بوقوع پیوست.

9- کشتار حانین: نظامیان اسرائیلی در 26 نوامبر 1967 بعد از حدود 3 ماه از محاصره روستای حانین در لبنان وارد این روستا شدند و اقدام به کشتار ساکنان آن با تبر و منازل را آتش زده و آن‌ها را با خاک یکسان کردند.

10- کشتار عیترون: شهری کوچک در جنوب لبنان است. این شهر در سال 1975 شاهد انفجار بمبی توسط نظامیان اسرائیلی بود که در اثر آن 9 کودک کشته شدند.

11- کشتار بنت جبیل: در سال 1976 نظامیان اسرائیلی پنجشنبه بازار شهر کوچک بنت جبیل در لبنان را بمباران کردند. این بمباران به کشته شدن 23 و زخمی شدن 30 نفر منجر شد.

12- کشتار اوزاعی: در سال 1978 نیروهای هوایی اسرائیل واحدهای مسکونی و مؤسسات تجاری منطقه اوزاعی در نزدیکی بیروت را هدف قرار دادند. در این حادثه 26 نفر به قتل رسیدند و 30 واحد مسکونی کاملا ویران شد.

13- کشتار راشیا: در سال 1978 توپخانه اسرائیل 15 لبنانی را به قتل رساند که به سمت کلیسای شهر کوچک راشیا روانه بودند.

14- کشتار کونین: نظامیان اسرائیلی در سال 1978 روستای «کونین» در لبنان را مورد هدف قرار دادند. در این حمله 29 نفر کشته شدند که اکثراً کودک بودند.

15- کشتار عدلون: در سال 1978 کماندوهای اسرائیلی مستقر در ساحل عدلون در لبنان 20 نفر از افرادی را که در 2 ماشین در حال حرکت بودند هدف قرار داده و به قتل رساندند.

16- کشتار عباسیه: در سال 1978 نیروی هوایی اسرائیل مسجدی در شهر کوچک عباسیه در لبنان را هدف قرار داد که تعدادی از خانواده‌ها در آنجا پناه گرفته بودند. در این بمباران هوایی 112 نفر کشته شدند که بیشتر آن‌ها زن و کودک بودند.

17- خان یونس: خان یونس در نوار غزه واقع است. این روستا در دو نوبت به فاصله 9 روز هدف حملات اشغالگران صهیونیست قرار گرفت. یکی در 3 نوامبر 1956 که 500 فلسطینی و دیگری 12 نوامبر که 270 فلسطینی به شهادت رسیدند.

18- صبرا و شتیلا: در سال 1982 نیروهای اسرائیلی با همکاری برخی از نیروهای نظامی لبنانی دست‌نشانده با نقشه وزیر جنگ آن زمان آریل شارون به اردوگاه‌های صبرا و شتیلا در نزدیکی بیروت حمله کردند که برخی از پناهندگان فلسطینی را در خود جای داده بودند و حدود 800 نفر فلسطینی به اضافه تعدادی لبنانی را به قتل رساندند.

19- اردوگاه البرج الشمالی: این اردوگاه در لبنان واقع است. هواپیماهای صهیونیستی در هفتم ژوئن 1982 با حمله به این اردوگاه با استفاده از بمب‌های فسفری 94 فلسطینی را به خاک و خون کشیدند. این حمله در واکنش به مقابله جوانان اردوگاه به حمله نظامیان صهیونیست به اردوگاه صورت گرفت.

20- عیون قاره: صبح بیستم مه 1990 یک نظامی صهیونیست به روی کاروان کارگران فلسطینی در منطقه صهیونیست نشین لیتسیون (عیون قاره) آتش گشود که در نتیجه آن هشت کارگر فلسطینی شهید و 16 نفر دیگر زخمی شدند.

21- کشتار نمازگزاران الاقصی: براثر درگیری نمازگزاران فلسطینی با گروه یهودی متعصب امنای کوه هیکل در هشتم اکتبر 1990، نظامیان اسرائیلی وارد ماجرا شدند و نمازگزاران را به گلوله بستند. در نتیجه این گلوله باران 21 نفر کشته، 150 نفر مجروح و 270 نفر بازداشت شدند. همچنین از حرکت آمبولانس‌ها جلوگیری شد و برخی از پزشکان و پرستار‌ها نیز در هنگام امدادرسانی مورد هدف قرار گرفتند. کشته شدگان و مجروحان تا 6 ساعت پس از پایان درگیری روی زمین بودند.

22- کشتار قانا: در 30 ژوئیه 2006 در جریان جنگ 33 روزه اسرائیل علیه لبنان روستای قانا مورد حمله و بمباران نظامیان رژیم اشغالگر قدس قرار گرفت.

برخورد دو بمب به یک ساختمان مسکونی چهارطبقه در مرکز روستای قانا به کشته شدن 54 شهروند از جمله 37 کودک و زخمی شدن بسیاری انجامید. بسیاری از فقیران و کودکان معلول که قادر به فرار از منطقه نبودند، در این ساختمان می‌خوابیدند. خاخام‌های صهیونیست گفتند براساس حکم تورات، کشتار مردم در قانا در جنوب لبنان مباح است.

در زمان وقوع جنگ 33 روزه، خاخام‌ها ضمن اعتراض به انتقاد‌ها و محکومیت‌های جهانی علیه جنایت قانا مدعی شدند، بنابر قوانین کتاب مقدس یهودیان، در زمان جنگ هیچ بی‌گناهی در صف دشمن وجود ندارد.

23- حرم ابراهیمی در الخلیل: باروخ گلدشتاین و گروهی از شهرک‌نشینان شهرک صهیونیست‌نشین کریات اربع در 25 فوریه 1994 هنگام نماز صبح وارد مسجد الاقصی می‌شوند. گلدشتاین پشت یکی از ستون‌های مسجد می‌ایستد و منتظر می‌شود تا نمازگزاران سجده کنند. پس از آن به سوی ایشان تیراندازی می‌کند. گلوله‌ها و ترکش‌های نارنجک باعث زخمی شدن بیش از 350 نفر می‌شود. نظامیان ارتش اسرائیل هنگام این کشتار درهای مسجد را می‌بندند و از فرار نمازگزاران جلوگیری می‌کنند. همچنین به هیچ کس اجازه نمی‌دهند، برای نجات مجروحان به داخل حرم برود. در همین زمان، گروهی نیز در خارج از مسجد کشته می‌شوند. عده‌ای نیز در حین تشییع جنازه شهدا به خیل شهدا می‌پیوندند و در این کشتار 50 نفر به شهادت می‌رسند که 29 نفر از آن‌ها از نمازگزاران حرم بودند.

24- انتفاضه الاقصی: در 28 سپتامبر 2000 آریل شارون از مسجدالاقصی بازدید کرد. این بازدید به علت اعتراض جوانان فلسطینی به اتمام نرسید. روز بعد از این حادثه که مصادف با روز جمعه بود، نظامیان اسرائیلی اقدام به گشودن آتش روی نمازگزاران کردند که بر اثر آن 7 نفر کشته و 25 نفر زخمی شدند. این درگیری به انتفاضه دوم مردم فلسطین منجر شد.

25- ارودگاه جنین: نظامیان اسرائیلی در 29 مارس 2002 حمله گسترده‌ای را به اردوگاه جنین واقع در کرانه باختری آغاز کرد. پس از دو هفته محاصره اردوگاه جنین و شروع جنگ شدید بین نیروهای مقاومت فلسطین و اسرائیل، نیروهای اشغالگر به ریاست شائول موفاز با تانک‌های خود وارد آنجا می‌شوند. آنان با تهاجم گسترده به این اردوگاه پس از اتمام مهمات نیروهای مقاومت آنجا را تسخیر می‌کنند. سپس آن‌ها وارد اردوگاه می‌شوند و بسیاری از جوانان اردوگاه را اعدام می‌کنند. سپس تانک‌های اسرائیلی وارد شده، برخی خانه‌ها را تخریب می‌کنند. تعداد شهدای این واقعه حدود 200 نفر است. هنوز تعداد شهدای دفن شده در گورهای جمعی مشخص نیست.

26- غزه: رژیم صهیونیستی پس از پیروزی حماس در انتخابات پارلمانی فلسطین در ژانویه 2006 در اقدامی نژادپرستانه با هدف تنبیه مردم فلسطین بویژه مردم نوارغزه که بیشترین آرای حماس از این منطقه بود، اقدام به محاصره کامل زمینی و هوایی این منطقه کرد. درپی این محاصره کشنده اسرائیلی‌ها حتی از خروج بیماران فلسطینی برای مداوا به خارج جلوگیری کردند که طی آن تا اواسط سال 2010 نزدیک به 380 فلسطینی جان خود را از دست دادند. ظرف این سال‌ها بویژه اواخر سال 2008 تا اواسط ژانویه 2010 اسراییل جنگی خانمانسوز را علیه غزه راه انداخت که به تجاوز 22 روزه شهرت یافت. در این جنگ 1450 شهروند فلسطینی به شهادت رسیدند و ساختار زیربنایی نوارغزه آسیب جدی دید. قاضی گلدستون که بعد‌ها از سوی سازمان ملل مامور شد، این جنایات را بررسی کند ثابت کرد، اسراییل مرتکب جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت شده است.

27- حمله به ناوگان آزادی: بامداد دوشنبه 31 مه 2010 در برابر چشمان افکار عمومی جهان نیروی دریایی ارتش صهیونیستی در اقدامی که دزدی دریایی لقب گرفت، در آب‌های بین المللی به کشتی بین المللی حامل کمک‌های انسان دوستانه به نوارغزه حمله کرد و 9 شهروند ترک را به قتل رساند و ده‌ها نفر دیگر را زخمی کرد. تمامی 750 سرنشین این کشتی‌ها بازداشت و به بندر اشدود منتقل شدند

تسنیم

برگرفته از وبلاگ: اسرائیل و سازمان یهود

برچسب‌ها: جنایات اسرائیل

تشکیک در واقعیت هلوکاست

سه شنبه 93/1/5 ساعت 10:14 صبح | نوشته ‌شده به دست reza | ( نظرات )

نکته‌ای در سخنرانی نوروزی رهبری

تشکیک در واقعیت هلوکاست؛ موضع جمهوری اسلامی ایران

سخنرانی مقام معظم رهبری در نوروز 1393، بار دیگر نشان داد که مواضع نظام جمهوری اسلامی علی‌رغم اظهارات برخی در داخل، همچنان تشکیک در مقوله‌ای است که از بنیان‌های ملت‌سازی صهیونیست‌ها به‌حساب می‌آید.

گروه بین‌الملل مشرق – هلوکاست، ادعای صهیونیست‌ها مبنی بر کشتار 6 میلیون یهودی در جنگ دوم جهانی توسط آلمان نازی یکی از بنیان‌های صهیونیسم بین‌الملل و همچنین یکی از بنیان‌های توجیهی تاسیس رژیم اسرائیل است.

صهیونیست‌ها همواره چنین گفته‌اند که قوم یهود، مظلوم و مورد ستم بوده است و این قوم سرانجام پس از قرن‌ها ستم به سرزمین اصلی خود یعنی فلسطین بازگشته است. اسرائیل از منظر صهیونیست‌ها سرزمین قوم یهود بر اساس مبانی اساطیری است و رژیم اسرائیل دولت یهود است.

جمهوری اسلامی همچنان هلوکاست را به‌رسمیت نمی‌شناسد

در خصوص واقعه هلوکاست حرف و حدیث بسیار است. نوشته‌های «آدولف هیتلر»، پیشوای نازی آلمان در کتاب «نبرد من» بیان‌گر نفرت وی از یهودیان است. با این حال همواره دو سوال اساسی در خصوص هلوکاست وجود داشته است:

اول اینکه آیا کشتار یهودیان در جنگ دوم جهانی یک کشتار سیستماتیک بوده یا کشته‌های یهودی هم بخشی از میلیون‌ها انسان جان‌باخته در جنگ دوم جهانی بوده‌اند؟

دوم اینکه آیا رقم 6 میلیون کشته یهودی در جنگ دوم جهانی می‌تواند رقم درستی باشد؟ برخی از محققین حتی معتقد به کشتار سیستماتیک یهودیان در جنگ دوم جهانی نیز بر این باورند که اساسا در آن دوران 6 میلیون یهودی در اروپا وجود نداشته که بخواهد کشته شود.

از سوی دیگر سوالات جنبی دیگری هم مطرح است. بر فرض که 6 میلیون یهودی در جنگ دوم جهانی کشته شده باشند؛ چرا باید تاوان این کشتار را نه عاملان آن بلکه ملتی دیگر در غرب آسیا بپردازد؟ تنها یهودیان در جنگ دوم جهانی کشته نداده‌اند. آیا دیگر اقوامی که کشته‌های بسیاری در این جنگ داده‌اند هم از حمایت‌های برابر برخوردار بوده یا خواهند بود؟ به‌طور مثال، روس‌ها در این جنگ بر طبق برخی آمارها در حدود 30 میلیون کشته داده‌اند که معادل 5 برابر حداکثر آن چیزی است که صهیونیست‌ها در خصوص کشته‌های یهودی ادعا می‌کنند. آیا در دوران پس از جنگ دوم بین‌الملل آنها نیز مظلوم خوانده شده و مورد حمایت قرار گرفته‌اند یا مورد خصومت‌های بلوک غرب واقع شده‌اند؟ جهان غرب حامی هلوکاست که از اشغال سرزمین فلسطین حمایت می‌کند آیا حاضر است ادعاهای ارضی روس‌ها را هم تحمل کند؟ شواهد و قرائن بالاخص پس از بحران اخیر اوکراین واقعیتی دیگر را نشان می‌دهند.

* اهمیت اساسی هلوکاست برای رژیم صهیونیستی

«ارنست رنان»، فیلسوف و تاریخ‌دان فرانسوی که او نیز به یهودستیزی متهم بوده است، ملت را مجموعه‌ای از انسان‌ها می‌داند که هم ریشه در گذشته دارد و هم ریشه در اکنون. اگر برای ریشه در اکنون، رضایت کافی است؛ برای ریشه در گذشته داشتن، «افتخارات مشترک، ریشه‌های تاریخی مشترک و بالاخص رنج‌های مشترک» نیاز است.

ارنست رنان، فیلسوف فرانسوی

اسرائیل برای ملت‌سازی از مجموعه یهودیان مهاجر به فلسطین اشغالی، از یک‌سو مجبور به تاکید بر اساطیر تاریخی است و از سوی دیگر باید «بر رنج‌های مشترک» تاکید کند. اگرچه شاید بدرفتاری تاریخی اروپایی‌ها با یهودیان و زندگی آنها در «گتوها» بتواند رنجی مشترک و واقعی برای همه یهودیان باشد اما شاید نتوان بر اساس آن سرزمینی دیگر را اشغال کرد و یا شاید نتوان ملت ساخت. برای ملت ساختن از کسانی که ملت نیستند، باید یک رنج بزرگ را مطرح کرد؛ «رنجی در حد دروغ‌های گوبلزی»!

بر این اساس، هلوکاست برای صهیونیست‌ها تنها یک واقعه تاریخی نیست بلکه یک عنصر مشروعیت‌بخش است که در گذر زمان می‌تواند به انگیزه‌ای دائمی برای اجتماع یهودیانی تبدیل شود که خود را قربانی کشتاری ظالمانه می‌دانند. رقم 6 میلیون برای اقناع‌سازی رقم بدی به‌نظر نمی‌رسد.

همان‌طور که رنان بیان می‌کند، ملت بودن به‌منزله همه‌پرسی هر روزه است و بنابراین باید انگیزه‌ای همیشگی برای آن ایجاد کرد. اگر بنیامین نتانیاهو، رئیس کابینه رژیم صهیونیستی از خطر ایران هسته‌ای به‌عنوان خطر هلوکاست دوم یاد می‌کند، قطعا حساب‌شده است.

بر اساس آنچه گفته شد، هلوکاست برای رژیم صهیونیستی اساسا مساله‌ای مربوط به بقا است و بنابراین شوخی‌بردار نیست. از همین روست که متحدان اسرائیل در اروپا و آمریکا هرگز برنمی‌تابند که این واقعه مشکوک تاریخی مورد انکار قرار گیرد یا تحت سوال واقع شود و از همین روست که انکار هلوکاست در اروپا مجازات‌هایی سخت از پی دارد.

* مواضع جمهوری اسلامی ایران در خصوص هلوکاست

در شرایطی که پذیرش موجودیت اسرائیل به‌عنوان یک قاعده بین‌المللی مدنظر قدرت‌های بزرگ درآمده است، جمهوری اسلامی ایران از ابتدای تاسیس با اساس موجودیت این رژیم مخالف بوده است. شعار از بین رفتن اسرائیل را پیش از هر کسی از مقامات جمهوری اسلامی، امام خمینی (ره)، بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران مطرح کرده‌اند.

به عکس تصور برخی، تشکیک در خصوص هلوکاست تنها به اردوگاه اصول‌گرایان و بالاخص دوران ریاست جمهوری «محمود احمدی‌نژاد» محدود نمی‌شود. «آیت‌الله هاشمی رفسنجانی»، از چهره‌های نزدیک به دولت یازدهم در آذرماه 1382 و در مصاحبه با «صادق زیباکلام»، چنین گفته است: «آن 6 میلیون یهودی که گفتید در زمان جنگ جهانی دوم توسط آلمان‌ها از بین رفتند درست نیست. عدد واقعی خیلی از این کمتر است. محققان تعداد یهودیان موجود در اروپا را قبل و بعد از جنگ درآوردند و من هم در کتاب سرگذشت فلسطین یا کارنامه سیاه استعمار آورده‌ام. ولی تبلیغات صهیونیست این عدد دروغ را جا انداخته است و تکرار می‌شود . » این مواضع را آقای هاشمی 2 سال قبل از بر سر کار آمدن دولت احمدی‌نژاد بیان کرده است.

با بر سر کار آمدن دولت یازدهم، بالاخص از سوی دستگاه دیپلماسی این دولت، سیاست جمهوری اسلامی ایران در خصوص تشکیک در هلوکاست نقض شد. یکی از مقامات دولت فعلی در شبکه اجتماعی توئیتر و در پاسخ به فرزند یکی از دموکرات‌های سرشناس کنگره آمریکا ضمن تبریک یکی از اعیاد یهودیان، به‌صراحت مدعی شد که ایران هرگز هلوکاست را انکار نکرده و کسی که تصور می‌شد آن را انکار می‌کند، اکنون دیگر بر سریر قدرت نیست.

وی در مصاحبه‌ای دیگر، یکی از مواضع مطرح شده از سوی رهبر معظم انقلاب اسلامی در خصوص هلوکاست را اشتباه در ترجمه دانسته بود.

سخنرانی مقام معظم رهبری در نوروز 1393، بار دیگر نشان داد که مواضع نظام جمهوری اسلامی علی‌رغم اظهارات برخی مقامات، همچنان تشکیک در مقوله‌ای است که از بنیان‌های ملت‌سازی صهیونیست‌ها به‌حساب می‌آید.

مقام معظم رهبری با تاکید بر اینکه آزادی بدون ضابطه معنی ندارد، به پایبندی شدید مدعیان غربی آزادی به خطوط قرمز خود اشاره و یادآوری کردند: در اروپا کسی جرأت نمی‌کند درباره هلوکاست که واقعیت و چگونگی آن معلوم نیست، ابراز تردید کند، آن‌وقت از ما توقع دارند که خطوط قرمز انقلاب و اسلام را نادیده بگیریم .

به این ترتیب، موضع جمهوری اسلامی ایران همچنان تشکیک هم در واقعیت هلوکاست و هم در چگونگی آن است. این هم از آن روست که اساس و چگونگی این واقعه از نظر تاریخی محل ابهاماتی است و همچنین از آن روست که آنچه هلوکاست خوانده می‌شود به ابزاری برای توجیه یک موجودیت نامشروع و جنایات و اشغال‌گری این موجودیت تبدیل شده است.

منبع: مشرق نیوز

برچسب‌ها: هلوکاست

محو صهیونیست

دوشنبه 93/1/4 ساعت 11:42 عصر | نوشته ‌شده به دست reza | ( نظرات )

صهیونیست عهد کرده ام با قلمم محوت کنم !

این مطالب آغازیست بر افشای بزرگترین و هولناکترین جنایات صهیونیست

لطفا از روی آن کپی نموده و در وبلاگهایتان قرار دهید و قطع کننده زنجیره افشای این جنایات نباشید

1- تخریب هتل ملک داوود: هتل «ملک داوود» در قدس در سال 1330 ساخته شد و در دوره جنگ جهانی دوم مرکز فرماندهی ارتش انگلیس و آرشیو بسیاری از اقدامات آژانس یهود جهت اشغال فلسطین محسوب می‌شد. این هتل در ژوئیه 1946 بدست گروه‌های تروریستی صهیونیستی هاگانا، ایرگون و اشترن با 350 کیلوگرم مواد منفجره بطور کلی ویران شد.

2- دیریاسین: دیریاسین نام روستایی کوچک نزدیک قدس است، جمعیت این روستا در سال 1948 حدود 700 نفر بود. در سال 1948 دیریاسین شاهد هجوم 3 گروه مسلح به نام ارگون به سرکردگی مناخیم بگین، گروه اشترن به سرکردگی اسحاق شامیر و گروه هاگانا به سرکردگی دیوید بن گوریون بود. در این یورش که با مقاومت ساکنان روستا همراه بود، 250 نفر کشته شدند که بیشتر آن‌ها را زنان، کودکان و سالمندان تشکیل می‌دادند. همچنین در این حمله فجایع دیگری از جمله تجاوز جنسی، مثله کردن، پاره کردن شکم زنان باردار و منفجر کردن منازل نیز رخ داد.

3- لد و رمله ژوئن 1348، شبه‌نظامیان صهیونیست با حمله به این دو روستا جز 25 خانواده فلسطینی دیگر هیچ فلسطینی را زنده نگذاشتند. 176 فلسطینی در این جنایت به شهادت رسیدند.

4- طنطوره: این روستا در جنوب شهر اشغالی حیفا واقع است و در 23 مه 1948 شاهد بزرگ‌ترین جنایت صهیونیست‌ها علیه اهالی روستا بود. وقایع فاجعه‌بار این روستا از سال 1948 تا سال 2000 مکتوم باقی ماند تا این‌که یک اسرائیلی به نام «تدکاتس» در پایان‌نامه دوره کار‌شناسی ارشد خود با استفاده از آرشیو ارتش صهیونیستی فاش کرد، در این روستا 200 فلسطینی قتل عام شدند.

5- الدوایمه: این روستا در استان الخلیل واقع است. در اکتبر سال 1948 شاهد هجوم وحشیانه‌شبه نظامیان صهیونیست بود که در پی آن 500 نفر به شهادت رسیدند که 200 نفر آن‌ها از ساکنان روستاهای دیگر بودند که به این روستا پناه آورده بودند.

6- قبیه: روستای قبیه در 22 کیلومتری شمال شرقی قدس و 44 کیلومتری غرب رام الله واقع است و ساعت 7 بعدازظهر 14 اکتبر 1953 مورد حمله نظامیان صهیونیست قرار گرفت. این هجوم که طی آن نظامیان صهیونیست از لباس مبدل استفاده کرده بودند، به رهبری آریل شارون صورت گرفت و طی آن 69 زن و مرد و کودک فلسطینی به شهادت رسیدند.

7- کشتار حولا: بامداد 31 اکتبر 1948 نظامیان اسرائیلی به سرکردگی مناخیم بگین به حولا شهر کوچکی در لبنان حمله بردند. در این حمله نیروهای اسرائیلی مردان شهر را اعدام و منازل مسکونی را منهدم کردند. همچنین ده‌ها نفر از کشته شده‌ها را در گورهای دسته‌جمعی دفن کردند. این فاجعه باعث مهاجرت اکثر اهالی این منطقه به بیروت شد. در این کشتار 90 لبنانی کشته شدند.

8- کفرقاسم: 29 اکتبر 1956 کفر قاسم روستایی نزدیکی شهر قلقیلیه در فلسطین هدف حمله نیروهای صهیونیستی قرار گرفت. در این حمله که در ساعت 5 عصر و هنگام بازگشت اهالی روستا از مزارع صورت گرفت، 49 نفر کشته شدند. این کشتار با شعار «بدون عاطفه باش تا خدا رحمتت کند» بوقوع پیوست.

9- کشتار حانین: نظامیان اسرائیلی در 26 نوامبر 1967 بعد از حدود 3 ماه از محاصره روستای حانین در لبنان وارد این روستا شدند و اقدام به کشتار ساکنان آن با تبر و منازل را آتش زده و آن‌ها را با خاک یکسان کردند.

10- کشتار عیترون: شهری کوچک در جنوب لبنان است. این شهر در سال 1975 شاهد انفجار بمبی توسط نظامیان اسرائیلی بود که در اثر آن 9 کودک کشته شدند.

11- کشتار بنت جبیل: در سال 1976 نظامیان اسرائیلی پنجشنبه بازار شهر کوچک بنت جبیل در لبنان را بمباران کردند. این بمباران به کشته شدن 23 و زخمی شدن 30 نفر منجر شد.

13- کشتار راشیا: در سال 1978 توپخانه اسرائیل 15 لبنانی را به قتل رساند که به سمت کلیسای شهر کوچک راشیا روانه بودند.

14- کشتار کونین: نظامیان اسرائیلی در سال 1978 روستای «کونین» در لبنان را مورد هدف قرار دادند. در این حمله 29 نفر کشته شدند که اکثراً کودک بودند.

15- کشتار عدلون: در سال 1978 کماندوهای اسرائیلی مستقر در ساحل عدلون در لبنان 20 نفر از افرادی را که در 2 ماشین در حال حرکت بودند هدف قرار داده و به قتل رساندند.

16- کشتار عباسیه: در سال 1978 نیروی هوایی اسرائیل مسجدی در شهر کوچک عباسیه در لبنان را هدف قرار داد که تعدادی از خانواده‌ها در آنجا پناه گرفته بودند. در این بمباران هوایی 112 نفر کشته شدند که بیشتر آن‌ها زن و کودک بودند.

17- خان یونس: خان یونس در نوار غزه واقع است. این روستا در دو نوبت به فاصله 9 روز هدف حملات اشغالگران صهیونیست قرار گرفت. یکی در 3 نوامبر 1956 که 500 فلسطینی و دیگری 12 نوامبر که 270 فلسطینی به شهادت رسیدند.

18- صبرا و شتیلا: در سال 1982 نیروهای اسرائیلی با همکاری برخی از نیروهای نظامی لبنانی دست‌نشانده با نقشه وزیر جنگ آن زمان آریل شارون به اردوگاه‌های صبرا و شتیلا در نزدیکی بیروت حمله کردند که برخی از پناهندگان فلسطینی را در خود جای داده بودند و حدود 800 نفر فلسطینی به اضافه تعدادی لبنانی را به قتل رساندند.

19- اردوگاه البرج الشمالی: این اردوگاه در لبنان واقع است. هواپیماهای صهیونیستی در هفتم ژوئن 1982 با حمله به این اردوگاه با استفاده از بمب‌های فسفری 94 فلسطینی را به خاک و خون کشیدند. این حمله در واکنش به مقابله جوانان اردوگاه به حمله نظامیان صهیونیست به اردوگاه صورت گرفت.

20- عیون قاره: صبح بیستم مه 1990 یک نظامی صهیونیست به روی کاروان کارگران فلسطینی در منطقه صهیونیست نشین لیتسیون (عیون قاره) آتش گشود که در نتیجه آن هشت کارگر فلسطینی شهید و 16 نفر دیگر زخمی شدند.

21- کشتار نمازگزاران الاقصی: براثر درگیری نمازگزاران فلسطینی با گروه یهودی متعصب امنای کوه هیکل در هشتم اکتبر 1990، نظامیان اسرائیلی وارد ماجرا شدند و نمازگزاران را به گلوله بستند. در نتیجه این گلوله باران 21 نفر کشته، 150 نفر مجروح و 270 نفر بازداشت شدند. همچنین از حرکت آمبولانس‌ها جلوگیری شد و برخی از پزشکان و پرستار‌ها نیز در هنگام امدادرسانی مورد هدف قرار گرفتند. کشته شدگان و مجروحان تا 6 ساعت پس از پایان درگیری روی زمین بودند.

22- کشتار قانا: در 30 ژوئیه 2006 در جریان جنگ 33 روزه اسرائیل علیه لبنان روستای قانا مورد حمله و بمباران نظامیان رژیم اشغالگر قدس قرار گرفت.

23- حرم ابراهیمی در الخلیل: باروخ گلدشتاین و گروهی از شهرک‌نشینان شهرک صهیونیست‌نشین کریات اربع در 25 فوریه 1994 هنگام نماز صبح وارد مسجد الاقصی می‌شوند. گلدشتاین پشت یکی از ستون‌های مسجد می‌ایستد و منتظر می‌شود تا نمازگزاران سجده کنند. پس از آن به سوی ایشان تیراندازی می‌کند. گلوله‌ها و ترکش‌های نارنجک باعث زخمی شدن بیش از 350 نفر می‌شود. نظامیان ارتش اسرائیل هنگام این کشتار درهای مسجد را می‌بندند و از فرار نمازگزاران جلوگیری می‌کنند. همچنین به هیچ کس اجازه نمی‌دهند، برای نجات مجروحان به داخل حرم برود. در همین زمان، گروهی نیز در خارج از مسجد کشته می‌شوند. عده‌ای نیز در حین تشییع جنازه شهدا به خیل شهدا می‌پیوندند و در این کشتار 50 نفر به شهادت می‌رسند که 29 نفر از آن‌ها از نمازگزاران حرم بودند.

24- انتفاضه الاقصی: در 28 سپتامبر 2000 آریل شارون از مسجدالاقصی بازدید کرد. این بازدید به علت اعتراض جوانان فلسطینی به اتمام نرسید. روز بعد از این حادثه که مصادف با روز جمعه بود، نظامیان اسرائیلی اقدام به گشودن آتش روی نمازگزاران کردند که بر اثر آن 7 نفر کشته و 25 نفر زخمی شدند. این درگیری به انتفاضه دوم مردم فلسطین منجر شد.

25- ارودگاه جنین: نظامیان اسرائیلی در 29 مارس 2002 حمله گسترده‌ای را به اردوگاه جنین واقع در کرانه باختری آغاز کرد. پس از دو هفته محاصره اردوگاه جنین و شروع جنگ شدید بین نیروهای مقاومت فلسطین و اسرائیل، نیروهای اشغالگر به ریاست شائول موفاز با تانک‌های خود وارد آنجا می‌شوند. آنان با تهاجم گسترده به این اردوگاه پس از اتمام مهمات نیروهای مقاومت آنجا را تسخیر می‌کنند. سپس آن‌ها وارد اردوگاه می‌شوند و بسیاری از جوانان اردوگاه را اعدام می‌کنند. سپس تانک‌های اسرائیلی وارد شده، برخی خانه‌ها را تخریب می‌کنند. تعداد شهدای این واقعه حدود 200 نفر است. هنوز تعداد شهدای دفن شده در گورهای جمعی مشخص نیست.

26- غزه: رژیم صهیونیستی پس از پیروزی حماس در انتخابات پارلمانی فلسطین در ژانویه 2006 در اقدامی نژادپرستانه با هدف تنبیه مردم فلسطین بویژه مردم نوارغزه که بیشترین آرای حماس از این منطقه بود، اقدام به محاصره کامل زمینی و هوایی این منطقه کرد. درپی این محاصره کشنده اسرائیلی‌ها حتی از خروج بیماران فلسطینی برای مداوا به خارج جلوگیری کردند که طی آن تا اواسط سال 2010 نزدیک به 380 فلسطینی جان خود را از دست دادند. ظرف این سال‌ها بویژه اواخر سال 2008 تا اواسط ژانویه 2010 اسراییل جنگی خانمانسوز را علیه غزه راه انداخت که به تجاوز 22 روزه شهرت یافت. در این جنگ 1450 شهروند فلسطینی به شهادت رسیدند و ساختار زیربنایی نوارغزه آسیب جدی دید. قاضی گلدستون که بعد‌ها از سوی سازمان ملل مامور شد، این جنایات را بررسی کند ثابت کرد، اسراییل مرتکب جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت شده است.

27- حمله به ناوگان آزادی: بامداد دوشنبه 31 مه 2010 در برابر چشمان افکار عمومی جهان نیروی دریایی ارتش صهیونیستی در اقدامی که دزدی دریایی لقب گرفت، در آب‌های بین المللی به کشتی بین المللی حامل کمک‌های انسان دوستانه به نوارغزه حمله کرد و 9 شهروند ترک را به قتل رساند و ده‌ها نفر دیگر را زخمی کرد. تمامی 750 سرنشین این کشتی‌ها بازداشت و به بندر اشدود منتقل شدند .

تصاویر دلخراش از قتل‌عام یک خانواده فلسطینی توسط صهیونیست جنایتکار